Tuesday, May 19, 2015

നിനക്ക് വേണ്ടി..


മണ്ണിനടിയില്‍
കുരുങ്ങിയും പുണര്‍ന്നും കിടന്ന
രാത്രിയുടെ 
കാക്കത്തൊള്ളായിരം
കൂരിരുട്ടിന്‍റെ ശിഖരങ്ങളിലെവിടെയോ
പച്ചച്ച് തളിര്‍ത്ത്‌
വിടര്‍ന്നു വന്നൊരു
സൂര്യകാന്തിയുടെ മുഖമായാണ്
നിന്നെ ഞാന്‍ എന്‍റെ
ജീവിതവുമായി ഉപമിക്കുന്നത്
ഇന്ന് നീ
എന്‍റെ കണ്ണുകളുടെ
സ്വര്‍ണ്ണവാതിലുകളും കടന്ന്
ഉള്ളില്‍
ഉള്ളിന്‍റെയുള്ളില്‍
സ്നേഹത്തിനാല്‍ മാത്രം
പുലരുന്നൊരു പ്രഭാതമാണ്‌
വേഷങ്ങള്‍ ഓരോന്ന് മാറിവരുന്ന
ഋതുക്കളില്‍,
നനഞ്ഞിട്ടും നനയാതെ
കൊഴിഞ്ഞിട്ടും കൊഴിയാതെ
തളിര്‍ത്തും പിന്നെയും
തളിര്‍ത്തും
പടര്‍ന്നും നീ എന്‍റെ പൂക്കാലങ്ങളില്‍
വീണ്ടും വീണ്ടും ചായം പൂശുന്നു
എണ്ണമറ്റ ദിവസങ്ങള്‍ക്കും
ആണ്ടുകള്‍ക്കും
എനിക്കും നിനക്കും മുന്‍പേ
മനുഷ്യന്‍റെ ഉത്ഭവത്തിനു മുന്‍പേതന്നെ
നിനക്ക് വേണ്ടിയുള്ള
എന്റെ പ്രണയവും
ഈ കവിതയും
എഴുതപ്പെട്ടിരിക്കണം
നിന്നെ അറിയാത്തപ്പോഴൊന്നും
ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നില്ല
നീയില്ലാത്തൊരു ഞാന്‍
ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല
നിന്‍റെ പ്രണയത്തിന്‍റെ
ശീതകാലങ്ങളില്‍
എന്‍റെ സ്വപ്നത്തെ പൊതിഞ്ഞ്
ഞാനുറക്കട്ടെ...

1 comment:

  1. നിന്നെ അറിയാത്തപ്പോഴൊന്നും
    ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നില്ല
    നീയില്ലാത്തൊരു ഞാന്‍
    ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

    ReplyDelete