Sunday, October 7, 2012

ആളൊഴിഞ്ഞ മുറി



മൂകമാമീ മുറിയുടെ ഒരറ്റത്ത്
പൊള്ളയായ മനസ്സിന്‍റെ തേങ്ങലടക്കാനാവാതെ ,
ശരിയുടേയും തെറ്റുകളുടെയും
ഇടയില്‍വീണു ചതഞ്ഞ  ജീവിതത്തെ
താങ്ങിപ്പിടിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ,
അതിഥികളില്ലാത്ത കസേരകള്‍
തെല്ലു പരിഭവത്തോടെയെന്നെ നോക്കി
നിരന്നു കിടക്കുന്നു !
പൊട്ടിച്ചിരികളും,
തകര്‍പ്പന്‍ സംസാരങ്ങളും,
ഉച്ചത്തില്‍ മുഴങ്ങാതെ,
അലസമായ ചുവരുകള്‍
കണ്ണുരുട്ടിയെന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു !
ആര്‍ക്കോ വേണ്ടി
ആടുകയും പാടുകയും ചെയ്യുന്ന
ടെലിവിഷന്‍റെ വിരസതയ്ക്കു മുന്‍പില്‍,
പകച്ചു നില്‍ക്കുന്ന പ്ലാസ്റ്റിക്‌ പൂക്കള്‍
ശലഭങ്ങളെ കിനാവ്‌ കാണുകയാണോ ?
ഓരോ തവണയും,
പുതിയ പരസ്യവുമായി
സന്ദേശത്തിന്‍റെ ടോണ്‍ കേള്‍ക്കുമ്പോഴും,
അത് നീയായിരുന്നെങ്കിലെന്ന്
അറിയാതെ കൊതിക്കുകയാണ് !
ചാരിയ വാതിലിനു പുറത്ത്
ഞാനൊരു നീണ്ട മണികെട്ടിത്തൂക്കിയിട്ടുണ്ട് !
ഒരു നാളത് പലവട്ടം മുഴക്കി നീ
തിരികെ വന്നെന്നെ ആലിംഗനം ചെയ്യുമെന്നും
മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ വിശ്വസിപ്പിക്കുകയാണ് !
ഇന്നും ശീലകള്‍ മാറ്റാതെ
അടഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ജനാലകളില്‍
മഞ്ഞും , വെയിലും
മാറി മാറി മുട്ടി വിളിക്കാറുണ്ടായിരിക്കാം,
ഇന്നലെ ഇളം നീല വിരിപ്പുകള്‍ മാറ്റി
പ്രകൃതിയിലേയ്ക്കു
കണ്ണുംനട്ടു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍,
ഉള്ളംകാലില്‍ നിന്നും
എകാന്തതയെന്‍റെ എല്ലുകളിലേയ്ക്ക്
തുളഞ്ഞിറങ്ങിയെന്നെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തിയതല്ലേ  !
സംഗീതം മാത്രം നിറഞ്ഞ  ലോകത്തെ
എന്‍റെ അജ്ഞാതനായ കൂട്ടുകാരാ,
എന്‍റെ സംഗീതം നീയായിരിക്കെ ,
നിന്‍റെയീരടികളില്ലാതെയെന്‍റെയീ ലോകം
എത്രയോ നിശബ്ദമാണ്..
ആളൊഴിഞ്ഞിരുള്‍ക്കുടിച്ചുറങ്ങുന്ന
കോണുകള്‍ക്കിടയില്‍
ഏങ്ങിക്കരയുന്നൊരു ഓര്‍മ്മമാത്രം
ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ണുതിരുമ്മുന്നു  !

3 comments:

  1. നിറഞ്ഞ ഏകാന്തതയില്‍ കൂട്ടായി എങ്ങിക്കരയുന്നൊരു ഓര്‍മ്മ മാത്രം..
    മൗനത്തില്‍, പ്രതീക്ഷയില്‍ ജീവിതം..

    ReplyDelete
  2. എന്റെ സംഗീതം നീയായിരിക്കെ ,
    നിന്റെയീരടികളില്ലാതെയെന്റെയീ ലോകം
    എത്രയോ നിശബ്ദമാണ്........ Gud one illu

    ReplyDelete
  3. ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ണുതിരുമ്മുന്നു

    ReplyDelete